Alpine, Wyoming

Deze ochtend in alle vroegte richting Alpine vertrokken. Onderweg bij een tankstation een kop koffie gedronken en Maikel, ja we hebben overal vrienden, vertelde ons aan de hand van opgezette beesten wat we tegen kunnen komen in de parken. Hij wist een goed restaurant, heeft ie genoteerd, en een leuke wandelroute in Yellowstone Park. Hij verzekerde ons dat we Mooses zullen zien en natuurlijk beren.

In Logan zagen we een Tabernakel, heel blijmoedig stapten we naar binnen aan de achterzijde, daar was een bibliotheek. We werden enthousiast ontvangen door de mensen daar, zijn geen gasten gewend denk ik, en twee dames legden uit dat ze de stambomen van mensen uitpuzzelden. Wij waren de volgende twee slachtoffers, maar ze kwamen alleen tot 1800 en daar leefden wel de Laten en van den Dungens in Noord-Brabant, maar daar weten wij de voornamen niet meer van. Moesten we toch maar eens navragen. Dus, pap, wat waren de voornamen van onze voorouders rond 1800?

Speciaal voor ons werd de tabernakel geopend en mochten we daar rondkijken. En hier hadden ze ook shutters, Lieke! Wederom zonder verzonken scharnieren.

Doorgereden en rond 12 uur wilden we aan het Bear Lake lunchen. Ja inderdaad, wilden...daar was geen eettentje te ontdekken, dus reden we door naar het volgende dorp met hetzelfde probleem. Het Bear Lake is overigens erg mooi, maar heel weinig toeristen. Toen de magen niet te zuinig knaagden, zagen we een tentje langs de weg dat er niet zo appetijtelijk uitzag, maar we hadden op dat moment alles gegeten. Dus opgelucht onze visburger besteld met frietjes, moesten we er drie kwartier op wachten!! [We dachten al dat ze die Bear op zoek hadden laten gaan naar een vis.] Er waren namelijk 10 mensen voor ons en zo'n drukte hadden ze blijkbaar nog nooit meegemaakt. Toen ik op het punt stond flauw te vallen, werd ons nummer afgeroepen; 32 [vergeet ik nooit meer]. Het smaakte niet verkeerd overigens.

Doorgereden door prachtig gebied naar het Alpenhaus. Op de site ziet het er goed uit, maar daar zie je niet dat het op het terrein van een benzinepomp ligt. In de lobby werden we niezend begroet door de eigenaresse. Ze was allergisch, ik denk voor de bruine vloerbedekking die overal ligt. Ze zag er een beetje viezig uit [vriendelijk uitgedrukt, iedereen kan dit lezen, maar het was erger] en ik vreesde al voor onze kamer. Ik dacht dat de beestjes ons tegemoet zouden komen. Maar niets van dat; het ziet er keurig uit! Vanessa heeft de kamer gecleaned [bijbaantje?], ze heeft een envelopje neergelegd waar we geld in mogen stoppen. We hebben nog wel wat pennies en dimes.

We dachten geen internet te hebben, maar als we in de frisse lobby gaan zitten gaat het met 130 Mbps. En er staat een aftands radiootje naast ons met honkietonkie muziek te hard te spelen, dus de perfecte entourage om een nieuw weblogje te schrijven. Voor de kenners; de radio is een General Electric met draaiknopjes om de zenders te zoeken. Over het tafeltje ligte een kleedje vol met Amerikaanse vlaggen. Met glitters.

Nu zijn we waarschijnlijk echt 3 dagen uit de lucht!